Dysthymiteit heeft gevolgen voor alle facetten van het leven.

Ik noem hier een paar van die facetten:

1.(Partner)relatie:  Aan de ene kant is het hebben van een (partner) relatie heel belangrijk omdat (het hebben van) een relatie tegemoet komt aan behoefte aan contact, erkenning/eigenwaarde en levensritme. Aan de andere kant kan een (partner)relatie ook een zware wissel trekken op dat levensritme en kan dysthymiteit ook de oorzaak worden van conflicten in een (partner) relatie, met bijbehorende stress die symptomen van dysthymiteit kan vergroten.

Persoonlijk heb ik ervaren dat het noodzakelijk is je eigen aandeel in een partnerrelatie te blijven zien. En dus verantwoordelijkheid houdt zelf aan oorzaken en symptomen van dysthymie aandacht te blijven besteden middels medicatie, (relatie)therapie of anderszins (zie ook de volgende pagina).

2. Werk: Aan de ene kant is het hebben van werk heel belangrijk omdat (het hebben van) werk tegemoet komt aan behoefte aan contact, erkenning/ eigenwaarde en levensritme. Aan de andere kant kan werk ook een zware wissel trekken op dat levensritme en kan dysthymiteit ook de oorzaak worden van conflicten in werk met bijbehorende stress die symptomen van dysthymiteit kan vergroten.

Persoonlijk heb ik ervaren dat met name in vakanties en andere periodes waarin ik geen werkzaamheden heb mijn dysthyme klachten toenemen. Een zekere mate van structuur in werkloze perioden blijven houden blijkt voor mij van groot belang. Omgekeerd blijkt het tijdens mijn werk van belang voldoende 'lucht' in mijn agenda in te bouwen (bijvoorbeeld door later op de dag te kunnen starten) om niet te veel druk te ervaren. Ook het delen van frustraties en onzekerheden (o.a. via humor!) blijkt van groot belang om dysthyme klachten te voorkomen.

3.Sociale contacten: Aan de ene kant is het hebben van sociale contacten heel belangrijk omdat (het hebben van) sociale contacten tegemoet komt aan behoefte aan contact, erkenning/ eigenwaarde en levensritme (je wordt soms gedwongen om op een bepaald moment op een bepaalde afspraak te zijn, wat een stok achter de deur kan zijn om in beweging te komen). Aan de andere kant kunnen sociale contacten ook een zware wissel trekken op dat levensritme en kan dysthymiteit ook de oorzaak worden van conflicten in sociale contacten (die dysthymiteit kan oproepen) met bijbehorende stress (als je bijvoorbeeld vermoeid bent, of je niet goed voelt en toch de schijn denkt te moeten ophouden) die symptomen van dysthymiteit kan vergroten.

Zelf merk ik dat ik nog steeds vrij verkrampt sociale contacten onderhoud als een soort vangnet/levensverzekering. Aan de ene kant geven die contacten een soort geruststelling en voeding. Aan de andere kant kost het beheer en onderhoud van die contacten soms ook angst en energie. Soms vind ik het moeilijk te bepalen of ik contacten onderhoud omdat ze wederzijds voedend en waardevol zijn, of dat angst een (slechte?) raadgever is.

4.Ouderschap: Een gevoelig onderwerp, mogelijk worden je kinderen erfelijk belast met dysthymiteit, daarnaast kan dysthymiteit van (grote) invloed zijn op de invulling van ouderschap vanwege (gebrek aan) mentale weerbaarheid en energie die nodig is voor een goede opvoeding van kinderen.

In mijn geval heb ik jarenlang volgehouden dat ik geen (biologisch gezien) eigen kinderen wilde. Om wel de ervaring van opgroeiende kinderen mee te maken heb ik er voor gekozen pleegvader voor een dochter te worden. Op die manier zou ik mogelijk erfelijke belasting niet doorgeven.

De kinderwens van mijn partner was echter zo groot dat ik uiteindelijk met haar naast mijn pleegdochter nog twee kinderen heb gekregen. Ik voel me daar nog zeer regelmatig schuldig over en ben bang dat ik ze erfelijk (heb) belast.

Ik ben er daarnaast achtergekomen dat voor al mijn drie kinderen minstens zo zeer de opvoeding die ik ze geef van invloed kan zijn. Ik heb onderschat in welke mate mijn dysthyme gevoelens van invloed zijn op de manier waarop ik ze opvoed. Het vraagt in mijn ervaring veel aandacht en ook zelfcompassie om dysthyme gevoelens niet (te veel) van invloed te laten zijn tijdens hun opvoeding. Het vraagt ook nog beter energiebeheer om werk en gezin te combineren met een dysthyme aanleg.

 

Dysthymia has consequences for all facets of life

I mention here some of these facets:

1. (Partner)relationships: on the one hand,  having  a (partner) romantic relationship is very important because (having) a relationship meets up with the desire to have contact, recognition/self-esteem and rhythm of life. On the other hand, a (partner)romantic relationship can draw a heavy bill on one’s rhythm of life. Dysthymia can also be the cause of conflicts with a partner) with accessory stress that can exacerbate/worsen      symptoms of dysthymia.

Personally, I ‘ve experienced that it’s necessary to continue to see your own part in a romantic relationship. And so it’s the responsibility to continue to pay attention to the causes and symptoms of dysthymia through use of medication, relation therapy or otherwise  (see also the next page)

2. Work: on the one hand having a job is very important because (having) work meets the desire for contact, recognition/self-esteem and rhythm of life. On the other hand work can also put a lot of strain on that rhythm of life- and dysthymia can also become the cause of conflicts in work with associated stress that can increase symptoms of dysthymia.

Personally, I’ve experienced that especially during holidays and other periods when I have no work my dysthymic complaints increase. Maintaining a certain degree of structure in unemployed periods appears to be of great importance to me. Conversely during my work it appears to be important to build sufficient ‘air’ in to my agenda (for example by being able to start later in the day) in order to experience not too much pressure. Sharing frustration and uncertainties (e.g. through humor!) also appears to be very important to prevent dysthymic complaints.

3. Social contacts: On the one hand having social contacts is very important because (having) social contacts meets the desire for contact, recognition/self-esteem and rhythm of life (one is sometimes forces to be at an appointment at a certain time, which can be the stick to get moving). On the other hand social contacts can also put a lot of pressure on one’s rhythm of life and dysthymia can also become the cause of conflicts in social contacts (which can trigger dysthymia) with associated stress (e.g. when you’re tired, or not feeling well, or want to keep up appearances) that can intensify the symptoms of dysthymia.

Personally, I notice I still quite neurotically maintain social contacts as a kind of safety net/life insurance. On the one hand these contacts provide a sort of reassurance and nourishment. On the other hand maintaining and managing these contacts sometimes takes energy and anxiety. Sometimes I find it hard to decide wether I maintain social contact because they are mutually nourishing and valuable or whether fear is a bad counsellor

4. A sensitive topic, possibly your children will hereditarily burdened with dysthymia, in addition, dysthymia can have (great) impact on the interpretation of parenting due to (lack of) mental resilience and energy needed for proper child rearing.

In my case I maintained for many years I didn’t want (biologically speaking) children of my own. In order to have the experience of growing up I chose to become a foster father for a daughter. That way I wouldn’t pass on possible inherited burden.

However, my partners desire for children was so great that I ended up having two more children with her, in addition to my foster-daughter. I still feel guilty about this very regularly and fear that I have hereditarily burdened them.

I addition I have found out that for all of my three children, the upbringing I give them can be at least as influential. I underestimated the exten tto which my dysthymic feelings affect the way I raise them. In my experience, it takes a lot of attention and also self-compassion not to let dysthymic feelings influence (too much) during their upbringing. It also requires even better energy management to combine work and family with a dysthymic disposition.